ZASADY OSTRZEGANIA O NIEBEZPIECZEŃSTWACH I OZNAKOWANIE SZLAKÓW I TRAS GÓRSKICH

I. Szlaki turystyczne letnie

§ 1. 1. Oznakowanie szlaku turystycznego dokonywane jest przez umieszczenie w widocznych punktach terenowych znaków prostokątnych trójkolorowych: kolor biały, dowolny kolor z wyjątkiem białego, kolor biały, malowane farbą olejną, o wymiarach 15x10 cm (rys. 1.).

2. Znaki w terenie powinny być umieszczone w taki sposób, aby była zachowana widoczność kolejnego znaku do przodu i tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m.

3. Na początku i na końcu szlaku turystycznego umieszcza się widoczny drogowskaz, na którym powinien być zaznaczony kolor szlaku i czas przejścia.

II. Tereny uprawiania turystyki i sportów zimowych

§ 2. 1. Na szlakach turystycznych, na których uprawniana jest turystyka piesza zimą, obowiązują znaki letnie oraz umieszczone okresowo znaki zimowe.

2. Obowiązek umieszczenia i konserwowania znaków spoczywa na właścicielach terenów lub osobach fizycznych i prawnych prowadzących na nich działalność z zakresu kultury fizycznej i turystyki.

3. Na szlakach i trasach, na których uprawniane są turystyka i sporty zimowe, obowiązują znaki: zakazu, ostrzegawcze oraz informacyjne.

A. Znaki zakazu

A-1.  Zakaz skręcania (jazda wyłącznie na wprost)

A-2.  Zakaz jazdy na sankach i chodzenia pieszo

A-3.  Zakaz chodzenia pieszo

A-4.  Zakaz jazdy na sankach

A-5.  Zakaz jazdy na skibobach

Tablice znaków zakazu są trójkolorowe (czerwony, czarny, biały) o wymiarach 500 mm (średnica zewnętrzna) i 350 mm (średnica wewnętrzna).

B. Znaki ostrzegawcze

B-1.            Zwężenie na trasie

B-2.            Skrzyżowanie

B-3.            Zakręty

B-4.            Przygotowanie trasy maszynami do ubijania śniegu

B-5.            Niebezpieczeństwo wypadnięcia z trasy lub spadnięcia

B-6.            Inne niebezpieczeństwo

B-7.            Teren zagrożony lawinami

B-8 i B-9.   Bezpośrednie zagrożenie lawinami, dalsze przejście lub przejazd zagraża życiu i zdrowiu.

Znaki ostrzegawcze trójkątne są trójkolorowe (czarny, żółty, czerwony) o wymiarach 350 x 500 mm. Pozostałe znaki ostrzegawcze niewymiarowe są duży rozmiarów, dla zachowania widoczności z większej odległości.

C. Znaki informacyjne

C-1 i C-2.   Oznaczenie miejsca, gdzie umieszczony jest telefon zwyczajny lub bezpośrednie połączenie z pogotowiem ratunkowym

C-3.            Punkt sanitarny (pierwsza pomoc)

C-4.            Punkt transportu poszkodowanych

III. Niebezpieczeństwo lawin

§ 3. 1. Stopień zagrożenia lawinowego ustala GOPR, współdziałający w tym zakresie z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

2. Ustalenia, o których mowa w ust. 1, GOPR przekazuje niezwłocznie do właściwych organów administracji samorządowej, które ogłaszają komunikaty o stopniu zagrożenia lawinowego w środkach masowego przekazu o zasięgu ogólnopolskim i lokalnym. W komunikacie o stopniu zagrożenia lawinowego podaje się, jakie zostały wprowadzone ograniczenia  lub zakazy w poruszaniu się ludzi i funkcjonowaniu urządzeń na danym obszarze. Ogłaszany stopień zagrożenia lawinowego może być zmieniony tylko kolejnym komunikatem wydanym przez ten sam organ.

§ 4. Dla stworzenia właściwego systemu ostrzegawczego wprowadza się następujące stopnie zagrożeń lawinowych:

Stopień zagrożenia lawinowego

Znaczenie odnośników:

*        Bliższe dane zawiera raport (komunikat) lawinowy (np. wysokości bezwzględne, wystawa stoków, formy terenu).

**      Wskazania w aktualnym raporcie (komunikacie) lawinowym.

***    Obciążenie dodatkowe:

-   duże, np. grupa narciarzy poruszająca się bez zachowania między nimi odstępów,

-   małe, np. samotny narciarz lub piechur.